ارتباط انسانی هنر گمشده

دوره ای که در آن زندگی می کنیم عصر ارتباطات نامیده شده و با پیشرفت روزافزون تکنولوژی شاهد گسترده شدن این ارتباطات و تعاملات هستیم.

بهره گیری از شبکه های اجتماعی مختلف، تلفن های هوشمند و دسترسی آسان و راحت به اینترنت و … همگی باعث سهولت ارتباط شده اند و قطعا نمی توان مزایای بیشمار این فن آوری مهم را نادیده گرفت.

هر چند فواید وسایل ارتباطی جدید بر هیچ کس پوشیده نیست اما در کنار آن نمیتوان از تبعات منفی آن هم چشم پوشی کرد. یکی از بزرگترین دستاوردهای منفی آن این است که ما در قرن 21 نه تنها از تنهایی جدا نشده ایم. بلکه هر روز تنها تر شدیم. ظهور اینترنت، تلفن های همراه و رسانه های اجتماعی، نحوه ارتباط، تعامل و ارتباط ما با یکدیگر را کاملا تغییر داده است. زندگی اجتماعی ما به صورت رودر رو نیست و دیگر شبکه های موبایلی راه ارتباطی ما با جهان شده اند.

ما در بین این همه ارتباط و گستردگی، تنها شده ایم و اگر بدون تعارف و صادقانه به موضوع نگاه کنیم باید بگوییم که از ماست که بر ماست. یکی دیگر از مهمترین معضلات همه گیری و گسترش شبکه های اجتماعی و فضاهای مجازی این است که روابط بین اعضای خانواده به سردی می گراید. والدین و فرزندان کمتر در فضاهای مشترک فیزیکی و عاطفی با یکدیگر وقت می گذرانند. گفتگوهای مشترک میان آنها بسیار کمتر از قبل شده هر کدام از آنها زندگی را از دیدگاه خود تفسیر و تحلیل می کنند و اینگونه فاصله میان آنها و والدین روز به روز بیشر می گردد.

مطالعه این مقاله را به شما پیشنهاد می کنیم.

در پایان باید گفت، نیاز به ارتباط، گفتگو، تعامل و تبادل اطلاعات یکی از نیازهای اساسی نوع بشر است. گفت وگو مهم ترین مهارت در فضای خانواده بوده و فرصتی است تا افراد افکار و احساسات خود را ابراز و فاصله بین خود را کاهش دهند. اما این نیاز اساسی تحت تاثیر گسترش استفاده از شبکه های اجتماعی و فضای مجازی نادیده گرفته می شود.

گفتگوهای فعالانه یکی از مهم ترین و موثرترین شیوه های افزایش صمیمیت و برقراری ارتباط بین اعضای خانواده است و قطعا برای بهبود کیفیت آن باید شکل و میزان استفاده از شبکه های اجتماعی مدیریت و کنترل شود. آموزش صحیح و فرهنگ سازی برای والدین و فرزندان مهترین راهکار موجود است که باید آنرا با جدیت انجام داد.